Lena, de vriendin van Herman Brusselmans, bijt van zich af: “Als ik dat zie, het maakt mij woest. En dan bekijken ze mij scheef als ik een grap over haten van kinderen”

“Ik heb al vaak ondervonden dat vrouwen mij te grof vinden”, zegt ze in Humo. “Dat is bijvoorbeeld zo als ik grapjes maak over het haten van kinderen. Dan ben ik een verrader in de kerk van de vrouwelijke zorgzaamheid.”

“En als ik opschep dat ik de volledige vakantie van mijn vriend betaald heb, stuit ik ook weer onbegrip. Vrouwen moeten niet alleen hard zijn voor mannen, maar ook voor zichzelf.”

“Ze moeten mannen zien als bondgenoten, in plaats van wezens om dan haat en dan liefde op te projecteren. Het klinkt scherp, dat besef ik, maar ik word woest van de onderdanige, dat kruiperige. Gooi die slachtofferrol toch wel.”