Trisha verbaast iedereen met erg straffe ontboezeming: “Ik hoor al heel mijn leven stemmen”

Trisha’s man Kurt trok vorige zomer aan de alarmbel en belde meteen een ambulance, om Trisha te laten opnemen. “Het ging echt niet goed met me, ik was helemaal op. Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij zo kordaat reageerde, want anders was ik er misschien niet meer geweest. Ik had een beetje van alles, kan je zeggen. Kenmerken van een burn-out, kenmerken van een depressie. Ook de emotionele verwaarlozing uit mijn jeugd, de diagnose die ik deze zomer kreeg, was heftig om te horen en te plaatsen”, zegt Trisha in Het Nieuwsblad.

Na vijf weken ziekenhuisopname maakte Trisha een passage langs drie verschillende psychiatrische instellingen. “Maar die groepssessies bleken niets voor mij. Als BV word je daar ook algauw aangekeken alsof je privileges hebt. Ik ontmoette daar wel iemand die me vertelde over Jezus, en toen viel alles op z’n plaats. Ik hoor al mijn hele leven stemmen, alsof iemand in m’n oor fluistert, en wist nu: dat is de Heer”, zegt ze. 

In de kerstperiode trok Trisha de deur van de instellingen achter zich dicht. “Ik besefte dat ik daar niet verder zou geholpen worden. En ik maakte een klik: mijn werk zou voortaan op de tweede plaats komen, mijn gezin op de eerste. Ik zal levenslang een letsel meedragen, en er zijn veel emoties die ik nooit heb aangeleerd gekregen, maar ik ben al blij dat ik tegen mijn kinderen I love you kan zeggen.”

Trisha vindt troost in haar geloof. “Ik ga wekelijks naar de dienst bij Level Church, een jonge Evangelische Kerk in Kortrijk, en elke veertien dagen komen we samen om te babbelen over Jezus en de Bijbel. De ontvangst daar is enorm hartelijk. Ik merk wel dat daarbuiten nog heel weinig mensen open staan voor zo’n boodschap. Dat is best jammer.”