Karen Damen: “Daar voel ik mij schuldig over”

Het was voor Karen Damen een grote aanpassing dat ze na haar leven bij K3 plots zelf haar agenda moest beheren. "Alles werd altijd voor ons gedaan”, zegt Karen. “Ik reed naar Studio 100, parkeerde mijn auto, ging in het busje zitten en klaar."

"Mijn kleren waren mee, de schmink was mee en we reden naar een optreden. Ik wist soms niet eens waar we naartoe gingen. Ik deed mijn ogen dicht en sliep.”

“Wanneer we aankwamen, lagen mijn kleren netjes klaar. Ik moest ze maar aantrekken en op het podium stappen. Na K3 viel alles weg, kreeg ik mails van allerlei mensen en dacht ik: wacht, ik moet een manager zoeken en zelf een agenda bijhouden."

Familie

"Onlangs ben ik op een lezing van 'Familie' niet komen opdagen, omdat ik het niet in mijn agenda had geschreven. Ik heb daar ook eens in de loge zitten te wachten tot ze mij kwamen halen. Maar dat gebeurde niet.”

“Ik had zelf op mijn papieren moeten kijken, om te weten wanneer ik bij de schminkster moest zitten en wanneer ik naar de set moest gaan. Maar ik wist dat niet. Ik was het gewend dat iemand me uit de loge kwam halen, ik heb nooit iets zelf moeten doen."

Rotverwend

“Toen was dat de normaalste zaak van de wereld. Maar nu besef ik maar al te goed dat we potverdikke serieus verwend waren bij Studio 100. Ik heb het gevoel dat ik nu pas de echte wereld leer kennen.”

“Al ben ik nog altijd verwend, in die zin dat ik nooit meer iets tegen mijn goesting doe. Mensen vergeten soms dat ik zeventien jaar lang heel hard gewerkt heb. Nu heb ik de luxe om te zeggen dat ik enkel nog doe wat ik graag doe. En daar ben ik heel dankbaar voor. Ik voel me soms schuldig over het feit dat ik me zo gelukkig voel. Ik wil dat iedereen zich voelt zoals ik.”