Laura Lieckens vindt het maar niets: “Beangstigend dat dit aan het gebeuren is bij mij”

“Ik heb al wel veel mensen moeten afgeven maar dat is op mijn jonge leeftijd gewoon niet oké”, doet Laura haar verhaal in ‘Natur’Elle’.

“Toen ik zeven jaar was is mijn mama gestorven. Je wordt dan plots beschouwd als volwassen zijn.”

“Je moet omgaan met verlies, met ziekte, pijn en verdriet. Ik ben dan definitief bij mijn papa gaan wonen.”

“Elk jaar vervagen de herinneringen. Hoe was haar stem? Hoe was haar geur? Ik was nog zo jong en in het laatste jaar was ze gewoon te ziek om echt een mama te kunnen zijn.”

“Ze probeerde natuurlijk wel om een mama te zijn, zoals elke mama is. Die dingen, ik vind dat beangstigend dat het weggaat.”