Sigrid Spruyt klinkt verbitterd: "Deze tijd is ziek en om zelf niet ziek te worden, moet ik mezelf beschermen"

In Humo reageert Sigrid Spruyt op de kritiek aan haar adres. "Het was niet mijn bedoeling een kritische analyse te schrijven, maar een getuigenis te leveren. In de vorm van een bestaand dagboek, dingen die ik opgeschreven had omdat ze eruit moesten, de ergernis, de frustratie, de woede. Voor mij is het geen afrekening. De kernboodschap van het boek is misschien wel dat nieuws mensenwerk is", reageert Sigrid in Humo.

"En dus is het onvermijdelijk dat die mensen erin voorkomen. Dat ik het over collega's moest hebben, heeft me lang tegengehouden om het te doen. Ik wist dat sommige dingen zouden kwetsen. Ik ben soms redelijk ongenadig, dat is eigen aan een dagboek. Ik spaar niemand, ook mezelf niet. Je mag nooit uit het oog verliezen dat ik het toen niet opschreef voor publicatie."

"De uitgever van mijn boek, André Van Halewyck, zei me: 'Ik ben wel wat gewend van de pers, maar deze botheid tart toch elke verbeelding.' Ik heb even, als moeder van dit kind, de reflex gehad mijn boek in bescherming te nemen en te reageren."

Beschermen
"Maar die impuls heb ik onderdrukt. De media zijn almachtig, je hebt geen verweer. Elke reactie van jouw kant is voeding voor hen, maakt het alleen maar erger. Dat heb k geleerd toen in 2003 het pulpblad Tv Gids het op niks berustende nieuws verspreidde dat ik zes maanden zwanger was van Raymond."

"Het enige wat je kunt doen, is jezelf afschermen. Geen tv, geen radio, geen bladen, geen smartphone, geen Twitter, geen Facebook, niets. Het is bizar, zo'n kluizenaarsleven in deze tijd, maar ik moet het doen. Deze tijd is ziek, in mijn ogen; om zelf niet ziek te worden, moet ik mezelf beschermen."

"Je gaat niet uit vrije wil in een riool zitten. Van de reacties onthoud ik dat ze mijn stelling bevestigen: het is de losgeslagen media niet te doen om een goede weergave van de werkelijkheid, ze willen vooral scoren."