Ambulancier kan niet langer zwijgen na geweld: "Waarom doe je zoiets?!"

"We hadden de man in de ambulance gezet. Ik heb hem op de stoel gezet en de gordel aangedaan. Ik wou voor het vertrek nog een suikerprikje doen. Hij wilde dat liever niet. Ik draaide mij om en legde het weg. En toen kreeg ik plots een stamp", vertelde ambulancier Michaël Dalschaert op VTM wat hem overkwam.

"Ik vloog volledig weg. Toen ik mij omdraaide, zag ik hem onderuitgezakt onder de gordel, met gestrekte linkervoet. Toen wist ik dat hij mij geraakt had."

"Binnen een seconde eindigt je carrière, maar ook een stuk van je leven. Ik was een geboren ambulancier. Het doet nog elke dag pijn wanneer ik mijn collega's moet zien vertrekken. Ik zou het liefst van al weer meegaan, maar ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik meer een last dan een hulp kan zijn."

Het aantal agressiegevallen neemt toe, stelt ook Michaël vast. "Ik heb de laatste jaren gemerkt dat het niet meer jaarlijks, of maandelijks is, maar echt wekelijks. Dat gaat van uitschelden tot een duw geven..."

"En waarom? Ik heb er het raden naar. Waarom doe je dat? Wij zijn er alleen maar om te helpen. Wij oordelen niet, wij beoordelen niet. Wij komen bij je, of je nu slachtoffer of dader bent, dat maakt ons op dat moment niet uit. Wij komen om je te helpen."

(Archieffoto)