Zo herkenbaar: De geur die er altijd was als je bij de bomma op bezoek ging
Er zijn zo van die geuren van waar je weet dat het geuren zijn van je jeugd. Geuren die je kon waarnemen op verschillende plekken. Er was ook één bepaalde geur bij de bomma.
Maandag wasdag. Wie even terugdenkt aan vroeger, herinnert zich meteen dat vaste ritueel. Grote kommen water, ouderwets waspoeder met een geur die je vandaag nergens meer vindt, en het typische geklots van natte doeken in een emmer. Het geluid en de geur hoorden er gewoon bij.
Ja, er stonden toen al wasmachines in huis, maar er werd nog vaak met de hand gewassen. Terwijl de lakens door het sop gingen, stond op het vuur de soep zachtjes te pruttelen. De bomma had geen hulp nodig — zij deed het allemaal tegelijk, met een vanzelfsprekende rust.
Wat vooral blijft hangen, is die geur. Een mengeling van warm water, wasmiddel en gekookte groenten. Zodra je eraan denkt, lijkt het alsof je er weer bent. De geur van vroeger, van zorg en gezelligheid, die in je hoofd blijft zitten als een warme herinnering.
Geen geurkaarsen of elektrische verdampers. De bomma had daar allemaal geen nood aan. Haar huis rook naar werk, naar soep, naar proper linnen. Naar vroeger. Een geur die vandaag nergens meer te vinden is — behalve in je geheugen.
Gerelateerde artikelen
Recente artikelen
