Koen Wauters moest zijn droom opbergen: “Toen was er helemaal geen hoop meer”

Koen herinnert zich nog hoe drie à vier mensen rondom hem in het ziekenhuis allemaal iets anders zeiden. “Hun conclusie was: we geven die jongen een plaaster en dat komt wel terug goed”, herinnert Koen zich bij Ann Van Elsen op Joe.

“Ik weet nog, toen ik door mijn knie zakte, dat het eerste wat ik dacht was: ‘Shit, ik ga nooit meer kunnen dansen.’ Da’s zo stom, want ik voetbalde zo graag. Maar ik was toen dus meer bekommerd om mijn uitgaansleven dan mijn voetballersbestaan.”

“Daarom zou ik ook nooit een professionele voetballer kunnen worden. Ik had er wel talent voor, maar je moet daar ook mentaal heel erg juist voor zitten en ik was te veel bezig met meisjes en fun.”

Twee jaar heeft Koen gesukkeld mijn z’n knie. Na een halfjaar werd hij toch geopereerd en acht maanden later moest hij opnieuw onder het mes. Toen hij wat later weer door z’n knie ging, was het sprookje helemaal over.

“Dan was ik het helemaal beu en had ik ook geen hoop meer om terug op een treffelijk niveau te sporten. Zingen was dan een zeer goede invulling van mijn vrije tijd”, aldus Koen.