Daisy Piras, vriendin van Luca Borsato, heeft het er heel moeilijk mee: “Frustrerend”

Daisy Piras heeft het er moeilijk mee als ze terugdenkt aan haar moeilijke jeugd die ze had. “De constante rouw om iets wat je nooit hebt mogen ervaren en ook nooit meer gaat krijgen”, schrijft ze.

Daisy zegt dat ze er maar met weinig mensen over praat. “Een onbezorgde jeugd, een veilig thuis, een familie sfeer. Als ik bij de psycholoog zit ben ik vaak gefrustreerd omdat ik niet wil accepteren dat het niet te veranderen is, een litteken die je constant bij je draagt.”

“Het fijne aan tiktok en Social media is dan dat je een trend als deze voorbij ziet komen en dat je je ineens beseft dat je niet de enige bent met deze gedachten en daarom wil ik dit ook delen voor mijn volgers met dezelfde gevoelens.” 

“Als ik vroeger bij vriendinnetjes speelde en ze zaten als gezin gezellig thee te drinken na school of een vader hielp met huiswerk kon ik van binnen alleen maar schreeuwen en huilen.” 

“Waarom heb ik dit niet? Waarom moest ik als klein meisje al aan de politie vertellen wat er was gebeurd? Waarom moest kleine ik altijd alert zijn thuis? Waarom kon ik geen kind zijn? En zelfs nu op 23 jarige leeftijd een constante strijd met mijn jeugd. Een eenzaam gevoel aangezien het een lastig onderwerp is om over te praten, na de zoveelste ‘je hebt tenminste ouders’, ben ik gestopt met uitleggen.” 

“Alsof niemand het begreep. Hoe bijzonder is het dan dat juist op Social media, waar ik normaal weinig positiefs over heb te zeggen, ik mij ineens begrepen kan voelen.” 

“Ineens niet meer alleen met deze strijd, ineens een kleine rust in mij dat er meer mensen zijn met dit gevoel. Een begrip die, hoe graag anderen het ook zouden willen voor mij, je alleen kan ervaren als je het zelf hebt meegemaakt.” 

“Toen ik dit filmpje bij iemand anders zag bleef het heel lang hangen en daarom hoop ik heel erg dat, mocht er iemand zijn tussen mijn volgers met hetzelfde eenzame gevoel, je nu een beetje begrip kan voelen. We delen een leegte.”