Kürt Rogiers riskeert zijn leven: “Als mijn dochters dat ook doen, spreek ik een week niet tegen hen”
Kürt koos er in zijn jeugd voor om op internaat te gaan. “Van een brave dorpsschool tegenover het ouderlijk huis naar een stadsschool: ik vond dat best spannend”, licht Kürt toe in TV-Story. “Ik heb mijn ouders kunnen overtuigen om me daar in te schrijven. Ze dachten: dan studeert onze Kürt tenminste goed.”
Daardoor zagen zijn ouders hem niet vaak. “Mijn ouders hebben tussen mijn twaalfde en achttiende niet veel aan mij gehad. Enkel in het weekend was ik thuis, maar dan had ik dictie- en toneellessen en speelde ik mee in het jeugdtheater. Mijn moeder heeft daar dikwijls over geklaagd."
"Ik heb aan het internaat geen wrang of nadelig gevoel aan overgehouden. We hadden bepaalde vrijheden, maar daarnaast ging het er heel gedisciplineerd aan toe: nú studeren, nú sporten, nú slapen. Maar ik heb dat altijd graag gedaan.”
Het is niet zo dat Kürt altijd luisterde. “Niet altijd (lacht). Als de lichten uit waren, mochten we bijvoorbeeld niet meer op elkaars kamer zitten, maar dan zochten we toch elkaars gezelschap op via de ramen en vensterbanken. Levensgevaarlijk! Mochten mijn dochters dat doen, dan sprak ik een week niet meer tegen hen. We zijn ook ooit betrapt geweest in de wijk naast het internaat. Ik heb dikwijls strafstudie gekregen van de broeders (lacht)."
"Maar het strafste wat ik ooit heb gedaan is iemand van een brug duwen. Die jongen zei dat ik dat niet durfde, maar mij moet je niet te veel uitdagen. Met zijn rug is hij door een vijver vol ijs gevallen. Gelukkig is hij er weer heelhuids uitgekomen.”
