Poetshulp uit woonzorgcentrum: "Ik moest eten geven aan mensen met slikproblemen"

"Deze getuigenis kreeg ik van een poetshulp in een woonzorgcentrum. Het is een voorbeeld van hoe veel mensen nu het onderste uit de kan moeten halen als gevolg van jarenlange besparingen. Geef deze schaduwwerkers respect, voldoende personeel, en een beter loon", luidt de boodschap van Peter Mertens bij de getuigenis.

"Doordat er vele zieken waren met de corona moesten wij met de kuisploeg helpen eten ronddragen op de kamers en mensen eten geven die niet zelfstandig kunnen eten, werk waar wij niet voor opgeleid zijn dus eigenlijk niet mogen doen. Eten geven aan mensen die slikgevaar hebben, ik heb dit met een klein hartje gedaan. Mijn directeur heeft het moeten opleggen.

Wij worden behandeld gelijk wij de laatste groep zijn, krijgen amper info.

Vroeger waren er 10 mensen om het rusthuis te kuisen, nu amper 6. Telkens wij personeel vragen wordt dit geweigerd of genegeerd. Als "oplossing" voor ons tekort aan personeel staan wij nu allemaal apart, wat het werkt enkel verzwaart. Bespreken is geen optie. Er wordt ons een blad met een werkwijze uitgedeeld en dan moeten we ons plan trekken.

Zelf ben ik een dertiger, ik weet niet hoe ik deze job nog jaren ga kunnen volhouden. Het werk is fysiek enorm zwaar en wij krijgen nooit een handje hulp. Ik ben hierdoor zelf al ziek geweest. Teveel is teveel , wij zijn mensen en geen robotten. Bedankt voor het luisterend oor."