Will Tura is zijn overleden moeder niet vergeten: “Tot mijn laatste snik zal ik haar daar dankbaar voor zijn”

“Mijn moeder was een heel bijzonder mens”, vertelt Will in Primo. “Het leven na de oorlog herpakte zich wel, maar van luxe of comfort was geen sprake. Als huisvrouw had ze de handen vol. Mijn vader was schrijnwerker en had voor die dagen een redelijk stabiel inkomen. Maar om te zeggen dat het thuis een vetpot was? Nee, dat was zeker niet het geval.”

“Hoewel er geen geld op overschot was, kreeg ik toch de kans om piano en muziekschool te volgen. Later is ook gebleken waarom dit gelukt is. Mijn moeder had ook talent om musiceren en te zingen. Maar in haar jonge jaren was er geen sprake van dat een vrouw haar eigen dromen zou najagen. Vrouwen trouwden, kregen een heel lange rij kinderen en droegen het verdriet en de frustratie om de kansen die ze niet kregen stilletjes met zich mee.”

“Ik heb de dromen van mijn lieve moeder mogen waarmaken. Daar ben ik haar tot mijn laatste snik dankbaar voor.”