Stefaan Degand onthult voor het eerst wat er vlak voor de dood van zijn vrouw Julie gebeurde: "Dat was niet mogelijk"

Julie en Stefaan hadden een weekendje geboekt in een B&B in de Westhoek, maar die ochtend voelt Julie zich niet echt lekker. Ze staat op met barstende hoofdpijn. Het zal wel beter worden denkt ze nog, maar het wordt alleen maar erger. Stefaan besluit de dokter te bellen. "De ellende was toen al begonnen. Hij vroeg haar om haar linkerarm in de lucht te steken. Zij stak haar rechterarm omhoog. Alee Julie, dacht ik nog. Toen keek de dokter naar mij. Moest ik de MUG bellen, de brandweer, de hele infanterie? 'Ja', zei hij." Toen veranderde het leven van Stefaan plots erg drastisch.

"Ze heeft een enorm hoge pijngrens, dat wist ik. Maar toen ik zag dat die groter was dan bij de weeën toen Mila geboren werd, vond ik het een foute boel. Maar ik dacht toch niet dat ik de dood met Julie inging", vertelt Degand. "Pas toen ze me om 10 uur 's avonds belden of ik kon komen en drie dokters me stonden op te wachten, wist ik het."

Wat dan volgt, is hartverscheurend. Julie wordt hersendood verklaard. Toch redde ze na haar dood nog tal van andere levens. Julie was immers orgaandonor. "In het operatiekwartier stonden alle artsen en verpleegsters rond haar bed mee te huilen. De neuroloog zei dat hij in 35 jaar tijd nog nooit zo'n hardnekkige vorm van hersenvliesontsteking had gezien. Als ik de dokter uren vroeger had gebeld, hadden ze Julie een Brufen gegeven tegen de hoofdpijn. Het was onvoorspelbaar en er was geen afscheid mogelijk", vertelt Degand openhartig. Tijdens de begrafenis van Julie vertelde hij haar laatste woorden. Zo gewoon, maar ook intens. "Is er nog fruitsap? Neen, er was geen fruitsap meer".