Helemaal niemand komt opdagen voor begrafenis van baby

“Meestal zijn het oudere mensen, die een heel leven achter de rug hebben”, zegt dichter Peter Mangel Schots. “Maar een baby van amper een week oud: wat kun je daarover schrijven?”

Baby F. werd na een normale zwangerschap met een zware afwijkging geboren bij ouders uit een ver Europees land die in grote armoede leven. Het kind werd met spoed overgebracht naar het UZ van Leuven.

Op 6 december moesten de behandelende artsen alle hoop laten varen. De baby werd in aanwezigheid van beide ouders gedoopt. Die avond stierf het kind. De ouders kwamen de volgende dag nog terug om afscheid te nemen. Ze hadden echter geen geld om een uitvaart te bekostigen.

Een sociaal werkster uit het ziekenhuis wilde het overlijden melden bij de burgerlijke stand, maar daar bleek de geboorte van het kind niet eens aangegeven te zijn. Dat moest dus eerst nog gebeuren. 

"Wat kon ik over het leven van dit kind vertellen? Dat het door zijn ouders is achtergelaten? Toch beter: dat zijn ouders het ook liever anders hadden gewild. Zij waren, naar ik vernomen heb, erg ontzet door wat hen is overkomen", zegt Mangel Schots.

"En tegelijk wisten ze dat er niets meer aan te doen was. Misschien vergelijkbaar met hoe het er vroeger in grote Vlaamse boerenfamilies aan toeging. Je verloor een kind, je had natuurlijk verdriet, maar er was geen tijd om lang te rouwen. Je moest verder.”