An Swartenbroeckx moest afscheid nemen van haar dochter: "Ik mis haar"

""Tot vrijdag”, zei ze. Ze stapte op de trein en plots was ze weg. Gisteren ging ze nog naar de kleuterklas en nu vertrok ze op kot. De trein reed weg en maakte een einde aan een fase van mijn leven. En haar leven. Ze vulde ons huis. Onze thuis. Met haar zelfgeschreven liedjes, met haar reisverhalen, haar experimentele kookkunsten, haar zotte ideeën, haar dromen, met haar vrienden en vriendinnen die te pas en te onpas binnenvielen, … en ook met haar onzekerheden die jongvolwassenheid met zich meebrengt. Nu is het stiller. En leger.  En ik mis haar. Is dit het ‘legenestsyndroom’? Maar het is vrijdag.  Vanavond stopt de trein en brengt ‘mijn kleine meisje’ terug. Samen met een hoop verhalen over die nieuwe fase in haar leven en… met een nog grotere hoop vuile was", knipoogt An.